Toen mevrouw Jes Broese van Groenou naar Residentie Molenwijck kwam kende ze hier niemand. Daarvoor woonde ze 40 jaar lang met plezier in België. Toch wilde ze terug naar Nederland verhuizen, om dichtbij haar dochter te wonen.
Op 7 november 2018 betrok zij haar tweekamerappartement in Residentie Molenwijck. Ze kan het zich nog goed herinneren: “Het was herfst en ik had een prachtig uitzicht. De zon scheen op de bomen en ze waren helemaal goud opgelicht.”
Alleen, maar niet eenzaam
“Ik heb hier zó gemakkelijk contact met anderen. Dat is echt die Brabantse hartelijkheid. Alle bewoners ontvingen mij met open armen. Het personeel liep regelmatig bij me binnen en de receptionistes wisten binnen no-time mijn naam. Ja, die verdienen wel een pluim hoor.” Dat Molenwijck een plek is die eenzaamheid tegengaat, beaamt Jes. “Je kunt hier zelf bepalen hoe sociaal je leven is. Er is van alles: muziek, lezingen, uitstapjes. Ik heb al een paar leuke vriendschappen opgebouwd.”
“Als dochter ben ik ontzorgd”
“Dit is echt een cadeautje,” zegt haar dochter Els. “Ik heb mijn moeder nooit dichtbij me gehad en nu zien we elkaar veel vaker. Ook voel ik me ontzorgd. In september werd zij behoorlijk ziek met hoge koorts en een longontsteking. Voor mij was het geruststellend dat Molenwijck zulke goede zorg in huis heeft. Ik stond er niet meer alleen voor.” Ook haar moeder voelt zich dankbaar. “Zelfs ’s nachts kwam het personeel bij me kijken, terwijl ik lag te slapen.”
Jes en Els zijn blij met de gezelligheid én de zorg in Molenwijck. Dat maakte het besluit om terug naar Nederland te komen des te gemakkelijker. Een nieuw leven starten op 89-jarige leeftijd? Alles is mogelijk!