Datum: 22 april 2020
Beste, lieve bewoners,
Na alle mooie, voorafgaande dagboekverhalen bestaat het gevaar in herhalingen te vallen. Toch wil ik een poging wagen.
Een groot deel van de wereld is tot stilstand gekomen. Onvoorstelbaar dat een minuscule, kleine microbe de moderne mens, met al zijn kennis, te slim af is met als gevolg dat de hele wereld verandert.
De hele dag horen we op de tv hoe erg het is voor de ouderen. En dat zijn wij: u en ik. En soms bekruipt je dan de angst en de onzekerheid. Inderdaad hebben veel ouderen lichamelijke beperkingen. Maar als ik kijk naar mijn leeftijdsgenoten zie ik ook vaak mensen met levenservaring, wijsheid, relativeringsvermogen, humor en het vermogen om intens van het leven te kunnen genieten.
Ondanks deze Corona-tijd konden velen bij Molenwijck meegenieten van de bewoners die op schallende muziek aan het fitnessen waren buiten in de zon, met de directeur voorop. Zelfs de buren reageerden enthousiast. Ook worden er nieuwe diensten georganiseerd zoals de huiswinkel die op bestelling werkt en elke dag open is; het rondbrengen van maaltijden, pakketpost en medicijnen aan huis; de extra inzet bij de receptie, enz.
Iedereen is verantwoordelijk
De bewoners in Molenwijck wonen zelfstandig en hebben de regie over hun leven in eigen hand. Maar zij maken óók deel uit van een gemeenschap. Om het virus buiten de deur te houden, wordt een beroep gedaan op ieders eigen verantwoordelijkheid en op sociale controle. Dat betekent elkaar steunen én aanspreken, “met oog en oor”.
Binnen zitten is natuurlijk niet leuk. We missen allemaal de koffiemomentjes of een vriendelijke aanraking. Maar er ontstaat ook een grotere betrokkenheid en saamhorigheid. Eigenlijk is het vreemd dat een mens soms rust en stilte nodig heeft om te gaan nadenken over de belangrijkste waarden in het leven.
Inmiddels heb ik een mooie leeftijd van 85 jaar en tel ik mijn zegeningen dat ik hier kan wonen. Zelf de regie houden is belangrijk voor me, net als een sociale gemeenschap. Weliswaar “op afstand”, maar wel met elkaar.
Tot slot val ik toch nog in herhaling. Als ik zie hoe de directeur met al zijn medewerkers alles, maar dan ook alles in het werk stellen om het de bewoners naar de zin te maken, kan ik alleen maar een diepe buiging maken.
Met vriendelijke groet,
Greet Hageraats