We willen allemaal dat onze ouders gelukkig ouder worden in een warme en veilige woonomgeving. ‘Als kind maak je je toch zorgen, vooral als ze wat kwetsbaarder worden. Je wilt dat ze goed terecht komen,’ vertelt dochter Els Westenbrink. Els blikt terug op het proces van haar ouders: van een actief en zelfstandig bestaan naar de laatste fase in hun leven.
Voor kinderen die werken is het een geruststelling dat er zorg is. Je hoeft niet à la minuut te komen.
Geen zorgen over de toekomst
‘Mijn ouders kozen op 64-jarige leeftijd heel bewust voor een sociale woonomgeving waar ook zorg aanwezig is, voor later. Hoewel mijn vader erg actief was, had hij al eens een hartinfarct gehad. Mocht er iets met hem gebeuren, dan zou mijn moeder goed achterblijven op een plek die vertrouwd voelt en waar ze zou worden opgevangen. Dat gaf mij een gerust gevoel.’
Sociaal vangnet
‘Mijn moeder heeft 25 jaar in Molenwijck gewoond, waarvan 20 jaar samen met mijn vader. Daarvoor woonden óók mijn grootouders hier. Ik was dus al 41 jaar kind aan huis. Bijzonder is dat het sociale contact door de gemeenschap wordt gedragen. Mijn ouders bouwden een nieuw sociaal leven op, met gelijkgestemden om hun heen. Dat neemt toch wat druk weg bij de kinderen.’
Opvang bij dementie en 24-uurs zorg
Toen zij behoefte kregen aan zorg, was dat aanwezig. Voor kinderen die gewoon moeten werken, is dat echt een geruststelling. Je hoeft niet à la minuut te komen als er iets is.
Enkele jaren geleden overleed mijn vader na een periode van dementie. Het was heel fijn dat er dagopvang voor hem was in zijn eigen omgeving. Het gaf mijn moeder de broodnodige rust die je als partner van een dementiepatiënt nodig hebt. Vlak voordat ook mijn moeder overleed, werd zij liefdevol verzorgd door een vast team. De laatste dagen werd 24-uurs zorg ingezet. Alles was geregeld. Als naaste familie werden wij ook zoveel mogelijk ‘ontzorgd’.
Terugkijkend is het prachtig dat mijn beide ouders – geheel volgens hun eigen plan – tot het einde in Molenwijck konden wonen en niet op het laatst alsnog naar een verpleeghuis moesten. Die ‘vroege’ keuze heeft dus heel goed uitgepakt! Ze hebben er een bijzonder fijn leven gehad. Heel veel dank aan al het personeel dat dit mede mogelijk maakte!