Wim en Monique Gaillard-Kuijper (76 en 74) verruilden hun grote appartement op een prachtige plek in Den Bosch voor een mooi uitzicht in Residentie Molenwijck. Na ruim een jaar wonen vertellen zij wat ze elke dag tegenkomen.
We hebben er ook helemaal geen spijt van, ondanks dat ze ons ‘nog jong’ vinden. We zijn inderdaad niet oud, maar wel steeds kwetsbaarder. Dat beseffen wij ons goed.”
Wim: “Vanaf het moment dat je bij Molenwijck binnenloopt, voel je je welkom. De warmte en hartelijkheid; deze zijn voor ons goud.
Het is natuurlijk best een besluit. We hebben uiteindelijk een knoop doorgehakt, de woningmarkt was gunstig. Wat meespeelt is dat je niet zeker bent van zorg thuis in de toekomst. In Molenwijck is het fijn dat er altijd iemand is, die kan komen. Dat is rustgevend. We hebben er ook helemaal geen spijt van, ondanks dat ze ons ‘nog jong’ vinden. We zijn inderdaad niet oud, maar wel steeds kwetsbaarder. Dat beseffen wij ons goed.”
“De plek waar we wonen voelt ideaal, privacy en toch in het middelpunt. Eigenlijk is er altijd reuring, als ik mijn voordeur uitstap, kom ik vaak iemand tegen. Dat is waar ik behoefte aan heb,” zegt Monique. “Ik wil meedoen, meehelpen. Ik wilde eerst groot wonen en aan de vijver. Ik ben nu zo blij met wat ik hier heb, ik zie de mooiste zonsondergangen. We hebben het appartement (75 m²) helemaal naar onze smaak ingericht. Grootte is betrekkelijk. In Den Bosch woonden we met 25 anderen, maar we hadden er maar met een paar bewoners echt contact. Dat is hier wel anders!”
Monique is gaan borduren. “Ik wist niet dat ik het in me had. We wandelen geregeld met anderen en ik ben lid van het zangkoor geworden. Sinds kort ga ik met een andere buurvouw zwemmen in Tilburg. Het maakt me echt blij.”
Wim is gaan biljarten en tekenen en stelde zich beschikbaar voor het bestuur van de bewonersvereniging en lid van de evenementencommissie. “We eten ook in het restaurant. Dan ben je veel meer bij het sociale gebeuren betrokken. Het eten ziet er bovendien smakelijker uit als het zo mooi wordt geserveerd. Je kunt nog eens wisselen van een voor- of nagerecht, je maakt een praatje met de bediening. We hebben ook een leuke tafel, samen met anderen… hij wordt steeds groter, haha.”
“Onze kinderen zijn ontlast en ze zien dat wij het druk hebben. Ze hebben geen omkijken meer naar ons, want wij vermaken ons wel. Het is de prijs waard voor de rust, geborgenheid en de gezelligheid die je voelt zodra je binnenloopt. Wat bovendien bijdraagt aan het fijne gevoel, is de omgang met de medewerkers. Je ziet dat ze hun werk met plezier doen, ze hebben hart voor Molenwijck en dat voel je. “
Is dan alles alleen maar mooi en goed? “Nee, ’s avonds zou er best eens vaker iets te doen mogen zijn. Niet dat wij er behoefte aanhebben, maar anderen die alleen zijn, hoor je het wel eens zeggen.”