Tiny (74) en Theodoor (75) van Leeuwen woonden bijna 40 jaar in een heerlijk ‘paleis’ aan De Dommel in Boxtel. Nu kijken ze vanuit hun mooie appartement uit op de tuin en vijver van Residentie Molenwijck. Zij vertellen over de onverwachte impact van de grote wisseling op hen beiden. Dat ze vooraf onvoldoende beseften dat deze laatste verhuizing veel ingrijpender was dan ze dachten. Zoals het hoort, het ‘sprookje’ eindigt goed; ze zijn blij met de keuze en hopen nog lang en gelukkig te leven in Molenwijck.
Hoe het begon? Er was eens een echtpaar dat vrienden had, die in een riant appartement in Loon op Zand woonden. Ze gingen er op visite. Toen ze nadachten over hun eigen toekomst, vonden ze in Molenwijck hun ideale perspectief. Want de wereld veranderde. In de media waren er verhalen dat zorg voor ouderen in Nederland niet meer vanzelfsprekend zou zijn. Zij zagen zich wonen in een driekamerappartement, met hun mooie spullen die ze in de loop van de tijd om zich heen hadden verzameld. Zorg hadden ze nog niet nodig, toch fijn voor als dat ooit wel zo zou zijn.
Je hebt 1000 dingen te overdenken, besluiten te nemen, op te ruimen.
“Die vrienden waarschuwden nog voor de verhuizing. Jaja, dat zal wel dachten we. We hoeven toch alleen maar ons huis te verkopen en in goed overleg met team verhuur een passend appartement te aanvaarden. Je richt het in, belt een verhuizer en even later is het dan gedaan.”
In de praktijk gaat het heel anders. Theodoor zegt: “Het verhuizen had meer impact dan ik dacht, ondanks dat we midden 70 zijn. Misschien komt het omdat het een laatste verhuizing is. Deze telt emotioneel zwaarder mee. Het confronteert ons ook met ouder worden. Het is wennen. Maar we begrijpen dat we ook samen prettig ouder kunnen worden in dit appartement. We wonen nu op 75m2. Kleiner, veel kleiner, toch is alles wat belangrijk is hier binnen handbereik. De grote winst is dat we wonen op een plek met veel fijne buren.”
Het verbaasde het ons dat bewoners én medewerkers ons vroegen hoe de vakantie was geweest. Hartverwarmend! Zelfs Tim van de keuken vroeg ernaar!
Theodoor schoffelt elke woensdagochtend met een groep bewoners in de tuin. Op hetzelfde moment wandelt Tiny met enkele andere buren zo’n anderhalf uur in de omgeving. Theodoor vind je geregeld bij de biljarts, de buren kunnen hem ook bellen als ze onverwacht naar het ziekenhuis moeten. Tiny pakt haar hobby van schilderen weer op. “Waar het toch steeds om draait, is dat je anderen ontmoet, het gaat om de contacten. Die zijn er hier in overvloed. Wat we in Boxtel konden, doen we hier nog steeds.”
“Je kunt hier wel ouder worden, maar niet alleen”. Een uitspraak van Tiny die op meer manieren valt uit te leggen. Theodoor: “Ik had aanvankelijk best wel schrik voor de lege agenda. Ik heb tot eind 2023 een actieve rol gespeeld in het maatschappelijk leven. We waren drukke baasjes, we hadden vaak het gevoel niet genoeg tijd te hebben. In Molenwijck is er wél tijd, ons leven is geen ‘haastje-repje’ meer. Niet dat ik stil zit, juist niet! Ik heb inmiddels veel dingen gezien die me interesseren. Natuurlijk moeten we hier nog wennen.”
Tiny: “Net als de verhuizing zelf! Ik heb me ook vergist in de impact. We wilden het liefst zoveel mogelijk zelf doen. Dat is niet alleen maar een leuk proces. Je hebt 1000 dingen te overdenken, besluiten te nemen, op te ruimen. Ons paleis in Boxtel werd van lieverlede een onprettige woning. Er gingen spullen naar de kinderen, naar de kringloop, er ontstonden lege plekken en het was rommelig. In huis kwam je ingepakte dozen tegen met wat we wel wilden meenemen. Een mooi schilderij waaraan we zeer gehecht waren, blijkt te groot voor het nieuwe appartement en hebben we verkocht. Heel jammer.”
“Er waren ook mooie momenten,” zegt Theodoor. “We organiseerden een soort ‘markt’ in de woonkamer voor de (klein)kinderen, waar ze spullen mochten uitzoeken. En Tiny had voor elk kleinkind een doosje sieraden verzameld. Zo blij als ze waren. Dan heb je toch het idee dat onze spulletjes goed terecht zijn gekomen. Omdat het voor ons een vrije keuze was om te verhuizen, kunnen we nu ook al zeggen dat we hier goed wonen. We hopen nog lang en gelukkig te leven.”
Tiny: “Wat ons goed heeft gedaan, is dat we een maand na de verhuizing op vakantie gingen naar vrienden op Mallorca. Daar komen we al jaren. Zo is het ons gelukt om de onrust en de stress rondom de verhuizing achter ons te laten. Daarbij komt… de terugkomst in Molenwijck was een aangename verrassing!
We hadden niet echt aan de grote klok gehangen dat we op vakantie gingen naar Mallorca. Toen we terugkwamen, verbaasde het ons dat bewoners én medewerkers ons vroegen hoe de vakantie was geweest. Hartverwarmend! Zelfs Tim van de keuken vroeg Theodoor ernaar, dat is toch bijzonder. Dit zegt ook iets over de sfeer tussen bewoners en het personeel. Die grote betrokkenheid is zichtbaar en voelbaar. Dat zijn nou juist dingen die in Boxtel minder werden.”
Wat zouden Tiny en Theodoor aan anderen willen meegeven die voor deze stap staan? “Besef dat gaan wonen in Molenwijck een enorme verandering is en hou er rekening mee dat je ook met teleurstellingen te maken krijgt. Bereid je voor op het feit dat je tijd nodig hebt om de vorige woonomgeving en woning achter je te laten. In de wetenschap dat na enige tijd het Molenwijckgevoel en de ziel van Molenwijck, je heel goed doen!”