‘De hartelijkheid zit hier in de muren.’
Het Molenwijckgevoel, daar had Carla voor haar komst naar Molenwijck op 1 december al van gehoord. Het daadwerkelijk ervaren is een ander verhaal. Na een kleine twee weken rond te lopen binnen de organisatie als nieuwe directeur, kan ze het beamen: “Molenwijck is een ontzettend warme organisatie, mensen kijken hier erg naar elkaar om.”
Carla van Zanten werd geboren in Breda, streek neer in België en woonde jarenlang in Limburg. Inmiddels is ze teruggekeerd naar haar Brabantse roots, in Gilze. De ouderenzorg stond centraal in het grootste deel van haar carrière. Carla werkte als bestuurder van een woonzorgcentrum of een verpleeghuis. Altijd met de voorkeur voor warme, compacte organisaties. Dat is ook precies wat ze nu heeft gevonden bij Residentie Molenwijck.
Community care
De residentie kent een concept dat meer dan ooit van deze tijd is: senioren wonen er zelfstandig, maar hebben een vangnet van zorg in huis achter de hand. Carla noemt het community care, met een grote saamhorigheid. Over Molenwijck wordt weleens gesproken als een plek waar alleen maar rijke mensen wonen. Zelf zegt Carla daarover: “Dat beeld is er inderdaad, maar hier komen ook veel mensen naartoe van wie de kinderen ver weg wonen, of die geen mantelzorg om zich heen hebben. Dan is het heel prettig dat je de diensten die normaal gesproken worden ingevuld door de mensen om je heen, hier vindt. Ook vinden mensen het fijn dat Molenwijck geen verzorgingshuis is.”
We verwachten wel iets van mensen
Het succes van het bijna 50 jaar bestaan, zit in de levendige gemeenschap. Volgens Carla maakt het een groot verschil dat Molenwijck een zekere vitaliteit van mensen vraagt. “Tegen nieuwe bewoners zeggen we: Fijn dat u hier komt wonen, wat kunt u zelf bijdragen aan onze woongemeenschap?” En op het moment dat er zorg nodig is, dan wordt zorg op maat geboden. “Zo houd je een mix van bewoners die vitaal en minder vitaal zijn.” Het zorgt volgens Carla voor het saamhorigheidsgevoel waar ze al eerder over sprak.
Meer plezier, minder afhankelijkheid
Het aantal mensen dat vanuit Molenwijck doorstroomt naar een regulier verzorgingstehuis, is klein. “Plezier in het leven maakt dat mensen minder afhankelijk worden van zorg. Dat is wetenschappelijk bewezen. Het spreekwoord dat je oude bomen beter niet verplant, gaat volgens Carla niet altijd op. “Met een goede voorbereiding en een wortel die een kans krijgt, kan het heel goed uitpakken. Mensen die hier wonen, weten precies waar ze terecht kunnen. Ook als het gaat om noodopvolging, zorgalarmering en technische dienst.” In de korte tijd dat Carla bij Molenwijck werkt, ziet ze een grote onderlinge verbinding. “Stel, je woont hier een jaar en je partner valt weg, dan heb je echt een vangnet. Je dóet er gewoon nog toe. En wanneer mensen nog steeds voelen dat ze ertoe doen, blijven ze langer zelfstandiger. Bewoners kunnen in veel gevallen hier blijven wonen, mits ze geen gevaar voor zichzelf en anderen vormen.”
Kinderen en kleinkinderen komen hier werken
Niet alleen de bewoners voelen dat warme bad van Molenwijck, merkt Carla. Het geldt net zo goed voor de medewerkers. “Een blije medewerker betekent ook een blije bewoner. De hartelijkheid zit hier in de muren. Het is een mooi fenomeen: jongeren uit de gemeente Loon op Zand die als weekendhulp bij de receptie of in het restaurant van Molenwijck komen werken. Vaak zijn het de kinderen van medewerkers of de kleinkinderen van bewoners. “Iedereen is een radartje in het geheel. Of je nu werkt in de huishouding, de zorg, het restaurant of in het bestuur zoals ik. Al deze radartjes zijn onmisbaar. Ik vind het belangrijk dat mensen zich daar bewust van zijn.”
Wachttijd
Aan de onderlinge verbondenheid wordt bij Molenwijck al gewerkt nog voordat mensen binnenkomen. Ze komen eten, sluiten aan bij een activiteit. De vraag naar de woningen is groot. Molenwijck telt weliswaar 147 appartementen, maar de wachttijd voor één van die woningen is zes tot achttien maanden. “Ergens heeft dat ook een voordeel, mensen kunnen wennen aan het idee van een verhuizing. Degenen die op de wachtlijst staan, ontvangen cadeaubonnen waarmee ze al eens aanschuiven in het restaurant.” Het is ook iets dat Carla mensen op het hart wil drukken: “Kijk waar mogelijk op tijd uit naar een toekomstbestendige woonbestemming. Wie wacht tot het moment dat het niet goed gaat, heeft niets meer te kiezen.”
Zo ziet een werkdag eruit
Op een reguliere werkdag houdt Carla zich bezig met beleid en het nemen van beslissingen. Ze praat met de leverancier van zonnepanelen, of een medewerker van de bank. Het volgende moment opent ze de open dag, of feliciteert ze een bewoner met een jubileum. Tussendoor is er ruimte voor een kopje koffie met de bewoners en medewerkers. Is er een afscheidsdienst voor bewoners op zondag, dan is Carla erbij.
Molenwijck-dag
Na haar start bij Molenwijck werd haar de vraag gesteld: Heeft je verjaardag er iets mee te maken dat je hier bent komen werken? Carla verjaart namelijk op 18 mei en laat dat nu net Molenwijck-dag zijn, de dag waarop Molenwijck in 1978 werd geopend. Tegenwoordig de dag waarop de collega’s de verjaardag van de residentie vieren.
Vooruitkijken
Liggen er eigenlijk ook nog uitdagingen op Carla te wachten de komende jaren? “Zeker wel. Natuurlijk wil je de kosten voor je bewoners zo laag mogelijk houden, maar we hebben te maken met verduurzaming, met personeelskosten die stijgen. Onze bewoners worden ouder, en onze medewerkers net zo goed. Een groot deel van hen gaat de komende jaren met pensioen. Daarom leiden we hier nu al mensen op en maken we een strategische personeelsplanning.”
Donderdag 18 december neemt Frans Mannaerts officieel afscheid en draagt hij het stokje over aan Carla.