Na een eerdere kennismaking bij een familielid vijftien jaar geleden wist Richard Waleson (79) het zeker: “Als ik ooit de stap maak, dan wordt het Molenwijck.” En zo geschiedde. Inmiddels woont hij er, en met zichtbaar plezier. “De sfeer sprak me toen al aan. De persoonlijke aandacht die in kleine dingen zit. Personeel kent je naam vanaf het eerste moment, ze weten wat je graag bij de maaltijd drinkt, dat is zó bijzonder. Dat gevoel van oprechte aandacht geeft vertrouwen.”
Wat hem aanspreekt, is de ruimte die Molenwijck biedt voor eigen initiatief.
Richard – met een voorliefde voor goed gezelschap en een goed glas wijn – heeft zich niet afwachtend opgesteld sinds zijn komst. “Na twee dagen deed ik al mee aan de open dag. Ik kende het gebouw nauwelijks, maar het was meteen een manier om zelf vertrouwd te raken. Je moet er gewoon een beetje instappen.”
De wijnclub als ontmoetingsplek
Zijn meest recente initiatief is inmiddels niet meer weg te denken: de wijnclub. Een idee dat voortkwam uit zijn jarenlange passie voor wijn. “Ik organiseerde al vijftien jaar gezamenlijke wijninkopen voor vrienden in de Hoeksche Waard. Dat ik dat hier kan voortzetten, vind ik fantastisch.” Met zo’n twintig leden is de club inmiddels al een serieuze club.
De eerste bijeenkomst stond in het teken van kennismaking en een proeverij van Montlobre wijnen, met een aantrekkelijke groepsaankoop via wijnkoperij Ockhuysen. Daarna volgde een sfeervolle wijnproeverij bij restaurant Vesuvio Buono in het dorp. En ook Wijnhandel van Iersel, leverancier van de huiswijnen van Molenwijck, verzorgde een presentatie over het wijnassortiment – een evenement dat openstond voor álle bewoners. Binnenkort staat een zomerse roséproeverij op het programma, op het dakterras van een medebewoonster.
De wijnclub blijkt niet alleen een plek voor liefhebbers, maar ook een manier om nieuwe contacten te leggen. “Je zit bij elkaar, leert elkaar kennen op een ontspannen manier. Er ontstaan gesprekken die verder gaan dan wijn.”
Actief en zelfstandig
Richard Waleson is sowieso geen stilzitter. Elke donderdagmiddag speelt hij bridge – “al wordt er ondanks de regels toch genoeg gekletst en kom je meer over de ander te weten” – en op donderdagavond is hij bij de biljartcompetitie te vinden. Ook draagt hij zijn steentje bij aan het intranet van Molenwijck als ‘ambassadeur’, ondanks dat hij zichzelf geen computergenie noemt. “Maar dat is juist de reden waarom ik meedoe. Zo leer ik er zelf ook nog wat van.”
Wat hem aanspreekt, is de ruimte die Molenwijck biedt voor eigen initiatief. “Heb je een idee? Dan overleg je gewoon met de dames van Verhuur hoe je er bekendheid aan geeft. Dat is de kracht hier: je hoeft niets, maar alles kán.”
Rust en zorgeloosheid als basis
Hoewel hij volop in beweging is, prijst hij ook de rust en het gemak die het wonen in Molenwijck met zich meebrengt. “In mijn vorige huis maakte ik me zorgen over het onderhoud. Hier is dat allemaal weg. Geen gedoe meer met dakpannen of lekkende goten. Laatst was er een klusje aan het plafond. Een jaar geleden zou ik zelf op een trap zijn geklommen. Als er iets is, bel ik of Jarno van de technische dienst langs kan komen. Hij hangt de schilderijen op en werkt de kabels netjes weg. En toch voel ik me juist enorm zelfstandig.”
Zelfstandigheid betekent hier dus niet per se alles zelf doen, maar de regie behouden. En ondertussen genieten van de voorzieningen, de natuur rondom Loon op Zand én het gezelschap.
Een plek voor het goede leven
Molenwijck is voor hem niet zomaar een woonplek, maar een fase waarin het leven volop doorgaat. “Oneerbiedig gezegd zou je kunnen zeggen dat dit een pakhuis is voor mensen die aan het laatste stuk van hun reis zijn begonnen. Maar het is veel meer dan dat. Het is een plek om te genieten, om gezien te worden, om iets van jezelf te delen.”
En dat doet hij – met flair, initiatief en een goed glas wijn in de hand.